ZICHTHONDEN
Er worden nogal wat honden vermist, je ziet dit ook terug in de groep van de zichthonden, met name de podenco's en de galgo's. Een zichthond mag sowieso nergens los lopen in Nederland dat is verboden. Maar wat is dit voor hond? En welke rassen vallen daaronder?

De honden die de mens 'zichthonden' heeft genoemd, zijn honden die jagen met de hulp van hun gezichtsvermogen. Deze honden bevinden zich in de groep van honden waarmee de mens het langst bekend is.

Deze rassen zijn ontstaan in het Midden-Oosten en delen van het zuiden van de voormalige Sovjetunie en Afrika. Over het algemeen hebben deze honden een lichte botstructuur en een glad uiterlijk.

Als huisdieren zijn de zichthonden prachtige en elegante metgezellen. De Barzoi, een voorbeeld uit deze groep, is een populaire hond bij de gegoede kringen in de Verenigde Staten en in Groot-Brittannië. Zichthonden zijn nooit enorm populair geweest. In de Verenigde Staten bezit de Afghaanse Windhond het grootste aantal liefhebbers. Door hun relatief grote afmetingen hebben de zichthonden een behoorlijke hoeveelheid ruimte van doen.

De meeste exemplaren van deze rassengroep zijn gladharig en dit vergemakkelijkt natuurlijk de verzorging en het onderhoud van de vacht. Beweging is voor de zichthond van het allergrootste belang. Je moet wel weten dat veel van de zicht- of staarhonden gebruikt werden om op wolven of andere ontzagwekkende vijanden te jagen. Hun behoefte om hun lange ledematen te strekken en om hun frustraties eruit te rennen is de sleutel tot het uitrafelen van hun lichamelijke en geestelijke kronkels. De zichthonden hebben de neiging om zich waardig en afstandelijk te gedragen. Ze hebben geen behoefte aan onnodig geknuffel maar zijn betrouwbare en aantrekkelijke metgezellen, die altijd hun waardige en koninklijke houding bewaren.

Zichthonden: Afghaanse windhond, Chortaj, Tasy, Ierse wolfshond, Mahratta Greyhound, Rampur Greyhound, Schotse Deerhound
Azawakh, Cireneco Dell'Etna, Kangaroo hound, Pharaoh Hound, Rhodesian Ridgeback, Sloughi, Banjara Greyhound, 
Engelse Greyhound, Lurcher, Podenco Ibicenco, Saluki, Taigan, Barzoi, Galgo Espagnol, Magyar Agar, Podenco Portugueso, Whippet

bron: Worldwidebase

HET WONDERBAARLIJKE VERHAAL VAN HARRIE
Zoals beloofd het wonderbaarlijke verhaal van Harrie, want zo mogen we het wel noemen. Tweede Paasdag gaat bij Akka's de telefoon, onze hulp wordt gevraagd want Harrie is verdwenen. Harrie een Jack Russel van maar liefst 10 jaar oud. Ontsnapt vanuit een binnenplaats achter het Cafe in Delft, waar de eigenaren werken. Afgesproken om tegen de avond te gaan, want dan is het rustiger.....

Daar aangekomen was het alles behalve rustig, vele opbrekingen, een groot busstation en een taxistandplaats en niet te vergeten een spoorbaan. Nu krijgen wij bij het horen of zien van treinrails al de rillingen, gezien de laatste vermiste hondjes die zijn aangereden door een trein en het niet hebben overleefd.

Akka aan de geur laten ruiken en ze ging direct op pad om het spoor op te pakken. We kwamen uit bij een groot terrein met daarop een verlate school, dit terrein lag dus midden in die drukte. Maar Akka had daar niets van want eenmaal aan het werk, - dat is het liefste wat ze doet is ze alleen maar daarmee bezig -. Het terrein was zeg maar vierkant met diversen in- en uitgangen (ijzeren hekken). Bij elke ingang gaf Akka "Luid", blaffen dus. Alles was afgesloten, maar uiteindelijk wisten we het terrein op te komen Akka gaf duidelijk en op zeker aan dat Harrie daar moet zijn geweest, of nog steeds terugkwam (als schuilplek) want het spoor was heel sterk. Eenmaal aan het speuren ben je al gauw weer door de tijd heen en het begon ook al schemerig te worden. Harrie niet gevonden die dag dus, soms lukt het ook niet  met één zoekactie en zijn er meerdere nodig.

De volgende dag werden we weer gebeld of we wilde komen. Ze hadden Harrie namelijk horen blaffen op hetzelfde terrein, als waar Akka hem aangaf. In de auto gesprongen en direct weer richting Delft gereden. We parkeerde nu een eindje verderop en toen gebeurde er toch iets waar wij ontzettend trots op zijn. Zonder Akka op het spoor te zetten, begon ze zelf het spoor op te pakken. Ze liep eerst een tijdje rechtdoor en sloeg toen in ene rechtsaf en gaf  "luid" voor het Cafe. Het Cafe waar Harrie veel verblijft als zijn eigenaren moeten werken en van waaruit hij verdween. De dochter van de eigenaar vertelde tegen mij: Hier krijg ik nu kippenvel van....Nou ook wij hadden dat...geweldig zoals Akka dat deed en de geur nog zo onthouden had van Harrie.

En waar kwamen we uiteindelijk weer uit? Op hetzelfde terrein, Akka wilde daar niet meer weg...ze bleef maar blaffen zo erg hadden wij het met haar nog niet eerder meegemaakt. Maar waar zit hij dan toch? Laila een medezoeker vroeg of we nog verderop wilde kijken omdat hij daar ook gezien zou zijn. Het mooie was dat Akka ons weer terugbracht naar het Cafe. We zijn niet tegen haar ingegaan, dat mag je namelijk nooit doen als een hond op een spoor zit. Maar mevrouw wilde wel naar binnen daar. Nou zo gezegd zo gedaan....Het cafe is behoorlijk groot, en Akka stoof werkelijk waar met ons achter zich aan door het cafe naar de buitenplaats waar Harrie verdween. Haar houding bij die buitenplaats veranderen van het ene moment in het andere. Ze werd helemaal wild van de geur van Harrie daar. Prachtig om te zien. Maar ja hij zat daar niet meer natuurlijk.

Nadat we wat gedronken hadden, kregen we plots een melding dat Harrie in een bos verderop gezien zou zijn. Wij daar direct naar toe gegaan met Akka. Het bos is een gigantisch gebied, Akka pakte daar geen spoor op. Er liepen kinderen te rennen en Harrie te roepen, dus dat werkte niet. Maar Akka zelf had er niets van, ze liep zo door de groep kinderen heen, zonder hun ook maar enige aandacht te geven. En toen werd het al donker...we hadden de eigenaren geadviseerd om een oude t-shirt of of trui met geur van hun eraan, aan de voordeur te hangen. Harrie is op zoek naar zijn huis dat is wel duidelijk gezien de meldingen dat hij diversen keren gezien zou zijn. Zo kan hij de bekende geur misschien ontdekken. 

De eigenaren hebben laat in de avond nog op hetzelfde terrein, als waar Akka aangaf, geroepen naar Harrie, op dat moment was het gelukkig stil...en heeft hij hun waarschijnlijk gehoord en geroken. Want die slimmerik is diezelfde nacht naar zijn huis toegelopen en heeft deze gevonden. Hij heeft daarvoor 20 km moeten afleggen.

Wat een Tophond, een hondje naar ons hart en wat ons betreft zou Harrie een geweldige speurhond kunnen zijn. Wat een gigantische neus, en wat waren en zijn wij nog steeds in de jubelstemming. De eigenaren dolgelukkig, Harrie weer veilig thuis en voor ons ook een succes, die we positief kunnen afsluiten. Van de eigenaren hebben wij een ontzettende lieve reactie gekregen waarin ze ons enorm bedankt voor de inzet en Akka zou een superhond zijn, nou daar sluiten wij ons heel graag bij aan. Harrie het gaat je goed jongen!

Ons is inmiddels bekend dat Harrie is overleden aan een ziekte, rust zacht ventje!

13 april 2014
HERDENKINGSPLAATS VOOR VERMISTE HUISDIEREN

Zondag 13 april hebben wij de eerste Nederlandse herdenkingsplaats voor vermiste huisdieren geopend in Grashoek te Limburg. Wat een fantastische dag, al vroeg vertrokken we in de ochtend, en na twee uur rijden, waren we aangekomen, daar werden we hartelijk ontvangen door Jos en Veronica van dierennatuurbegraafplaats De Aarde. Uiteraard hadden wij een bloemetje voor ze meegenomen te ere van de opening.
De dag begon met koffie en heerlijke Limburgse vlaai. Toen dat op was moesten we zo ongeveer 5 minuutjes lopen naar de begraafplaats. Daar aangekomen stonden al vele mensen te wachten op ons en sommigen hadden hun hond meegenomen, wat het extra leuk maakte vonden wij. We kregen van Jos en Veronica eerst een rondleiding, de beide hondjes van hun liepen ook gezellig mee.

Op de begraafplaats liggen op dit moment 7 honden begraven. Wat een prachtige plek daar....men mag zelf uitzoeken waar je de hond wilt begraven. Jos maakt zelf de kisten voor de honden, van natuurlijk materiaal (hout). Uiteindelijk was het tijd om het bordje van Dora de Engelse bulldog te plaatsen bij de Herdenkingsplek. Heel mooi en bijzonder gemaakt, men kan daar ook heerlijk even zitten. Van Jos kreeg ik het bordje overhandigd en na de toespraak van mijzelf en Yvonne mochten we het bordje vastmaken. De zon scheen, de vogels floten....De band CAS, verzorgde de muziek en menigeen hield het niet droog en de zakdoeken kwamen al snel tevoorschijn. Na een aantal nummers die werden gespeeld liepen wij weer terug en kregen een heerlijke uitgebreide lunch aangeboden op een zorgboerderij.

Na de lunch kregen wij nogmaals een rondleiding, er was een wijngaard bij en allerlei dieren, van pony's tot ezels en van konijnen tot schapen, heel erg leuk om te zien. Tja toen was het tijd om weer richting huis te gaan....we waren heel erg onder de indruk van deze bijzondere dag. Dit is iets wat je nooit meer meemaakt en wij zijn zo blij en trots dat we daar een deel van mochten uitmaken. Dit allemaal dankzij Jos en Veronica, twee ontzettende lieve mensen. Zij hebben een enorm hart voor dieren en vinden het heel belangrijk, dat mensen een goed en waardig afscheid kunnen nemen van hun overleden dier. In die week werd ik nog geinterviewd door Radio Limburg, zij vroegen zich af of het niet decadent is een herdenkingsplaats voor huisdieren.

Als je niet van dieren houdt kun je dat misschien niet begrijpen. Een herdenkingsplek voor vermiste dieren is een plek waar mensen naar toe kunnen gaan, zij hebben immers niets en zo kunnen ze op hun manier nog hun dier te eren en het gevoel hebben dat ze hem of haar niet vergeten. Het is een plek om nog eens in gedachte naar toe te kunnen gaan. Kortom het symboliseert de liefde voor het dier, die ze zo moeten missen. We hebben heel veel positieve reacties gekregen dat er nu eindelijk zoiets bestaat. Dus wat ons betreft en vele dierenliefhebbers met ons een GEWELDIG initiatief. Indien u daar eens een bezoekje wilt brengen bent u van harte Welkom. Het adres vindt u op: www.dierennatuurbegraafplaats.nl. Wij hopen er van de zomer zeker nog een keer naar toe te gaan.

"Dora - staat centraal voor alle vermiste huisdieren...je hebt een mooie plek gekregen daar. Je zult nooit vergeten worden"

Met dank aan: Dierennatuurbegraafplaats de Aarde, P&M tv, Radio Limburg, Tijdschrift Het Onkruid (welke een artikel publiceert), eigenaren Dora en het Limburgs Dagblad en Jose Nooijen (foto)